Stolica

W Warszawie spedzilismy doslownie kilkanascie minut... Po wyjsciu z pociagu czekalismy przed Dworcem Centralnym na autobus, o ktorym powiedziala nam kobieta siedzaca razem z nami w przedziale... Dzieki Bogu! Hah, gdyby nie ona, czuje, ze siedzialabym w stolicy do wrzesnia, bo o powrocie do domu po tylu przygotowaniach i tych wszystkich pozegnaniach nawet nie bylo mowy! Zdazylismy... A nie powiem, ta podroz, na trasie Wroclaw-Warszawa byla najbardziej dla mnie stresujaca. W Dubaju tylu emocji mi nie towarzyszylo.. Hah, swoja droga Piotrek zachowal stoicki spokoj ( lub przesadny chillout, jak kto woli xD) Na Okeciu bylo czysto i ladnie, jasno... W przeciwienstwie do Heathrow, ktore poza wielkoscia i kilometrami korytarzy, nie oferuje podroznym zadnych milych przezyc... ani doznan estetycznych (?)...
Ludzie... Jestem pozytywnie zaskoczona! Poczawszy od naszych towarzyszek w pociagu, poprzez pania przy odprawie na Okeciu, pozniej pasazerow, ktorzy czekali z nami na opozniony samolot do Dubaju... wszyscy byli naprawde fajni. Zyczliwi i ciekawi. Kazdy z innym celem, do ktorego chce dotrzec . Wiecie, dopiero po tych wszystkich lotach zdalam sobie sprawe z tego, ze kazdy pasazer samolotu to inna historia. Kazda osoba na lotnisku, niesamowite :D Hah, tak to juz jest, jak dziecko ze wsi w ciagu dwoch dni przeskakuje na drugi koniec swiata, nadziwic sie nie moze!

Komentarze (0)